Een land genaamd Disney 

november 2002

Op bezoek bij Mickey-Mousse-au-Chocolat

Omdat Tommie er oud genoeg voor geworden is, krijgt hij voor zijn verjaardag een tweedaagse naar Disneyland. David, Koen en ik gaan mee als begeleiders.

Vrolijke melodietjes schallen ons tegemoet, als we ons over de lange roltrappen naar de ingang van het park reppen. Hop, hop, stapperdestap, links, rechts, stap, stap. We zijn alvast op maat gezet en lopen nu als 12 miljoen andere mensen per jaar het Wonderland tegemoet!

Net als ons eigen land telt het koninkrijk van de betovering twee gewesten, de Studios en het Park zelf. In tegenstelling dan weer hebben ze elk hun eigen kassa. We beginnen de eerste dag met de Studios.

Met een trammetje gaat het langs filmsets, de ene ramp volgt op de andere. Toevallig is er een aardbeving als we langs een canyon rijden en Londen brandt nog na een vreselijk bombardement.
In de volgende trekpleister, de Rock 'n' Roll Coaster, worden de wagentjes vanuit stilstand ogenblikkelijk op topsnelheid geschoten. NaĂŻef als we nog zijn de eerste dag, dachten we dat zoiets alleen kon in tekenfilms. Aardig door elkaar geschud ondergaan we daarna nog een meteorieteninslag op het ruimteschip op weg naar Armageddon.
Op de middag eten we een echte hamburger. David is wat ongeduldig om weer te beginnen.
We schuiven aan voor de stunt-show, gesponsord door een auto-merk.

In een decor van een Zuid-Frans havenstadje rijden 5 boze zwarte auto's een heldhaftig rood autootje achterna. Gelukkig is er een tweede rode broertje dat vooruit kan rijden, terwijl het voor de andere auto's lijkt alsof er achteruitgereden wordt. Haha, die zijn ook mooi bij de neus genomen. Twee vrachtwagens dienen als aanloopbaan voor nog meer stunts en in de finale vat de kade vuur en rijdt een auto onder de tribune door. Wij komen er heelhuids van af, maar de herstellingen aan de auto's kunnen beginnen in de doorkijkgarage, waarmee de wachtenden tot de volgende show zoet worden gehouden.

De wachtrijenmanager heeft het trouwens allemaal goed bestudeerd. Net als op een Wereldtentoonstelling is er bij iedere vermakelijkheid een antechamber waar de wachttijd nuttig opgevuld wordt met een en ander dat de toon van de attractie al moet zetten en enkele nuttige tips en waarschuwingen geeft.
De prijs voor de origineelste show gaat alvast naar de filmmontage in de Cinémagique.
Een argeloze beller uit het publiek verdwijnt in het scherm en wordt geconfronteerd met acteurs van de jaren '20. Hij doorloopt een serie klassiekers en kan tenslotte weer uit het scherm ontsnappen via een opening, die een middeleeuwse vechtjas met zijn zwaard in het doek geslagen heeft. Het zwaard blijft nasidderen op het podium. Moraal van het verhaal : alles is toneel.

OK, we gaan vandaag al een deel van het grote park verkennen.
In Discoveryland kunnen we vlot mee aanschuiven voor de Space Mountain. Jules Vernes raket naar de maan wordt vanuit een kanon afgeschoten en wij zitten erin. Pech voor wie dacht dat het voor de maan altijd rechtdoor was!
In de volgende attractie worden we allemaal belaagd door een reuzeslang en horden muizen, want Professor Klapotski heeft per ongeluk het publiek laten krimpen. Gelukkig komt ook dit weer goed.
We zijn net op tijd voor de Main Street Electrical Parade, een soort gay pride voor Disney-figuren en een vuurwerkje om de dag af te sluiten. Met nog een sandwich in Disney-village en een duur pintje in ons Novotel zit de eerste dag erop.

.
Flink doormarcherend, super gemotiveerd en vrolijk fluitend, stappen we op zondagmorgen tegen half tien alweer het park binnen. Het regent wat, maar dat voelen we natuurlijk niet.
We gaan aan boord van de stoomtrein voor een driekwarttoer van het park. In halte Discoveryland nemen we plaats in de Starspeeder 3000. Ik lees bij het instappen dat het toestel 1 miljard lichtjaar kan afleggen zonder bij te tanken. Een kluns van een robot stuurt het ruimteschip in alle richtingen.
David en ik besluiten dat we niet voor ruimtereizen in de wieg gelegd zijn. We koelen wat af met een 360° film over een reis door de tijd over wijdse landschappen en steden. Daarna kunnen we met ons fastpass ticket weer op de achtbaan in de Space Mountain. Ondersteboven en in een kurketrekkerbeweging weer naar beneden. Donald Duck of een van zijn kornuiten heeft een foto van ons genomen en verkoopt die voor een handvol Euro's.
We besluiten van een ander land te gaan verkennen.

Adventureland begint met een boottocht door gevaarlijk water, langs piraten, gevangenen, onvoorstelbaar rijke schatten, kanonnen en galeien. Het 'Grote Piratenlied' zal ons nog weken blijven nazinderen.
Veilig terug aangekomen, wagen we ons aan een oversteek over een hangbrug, richting Indiana Jones' Temple of the Doom. De oncontroleerbare mijnwagentjes scheuren hier volle vaart achteruit en is er geen mogelijkheid om de bewegingen te voorzien. De achterwaartse koprol is onvergelijkbaar. Als we dan toch in extremis nog heelhuids ontkomen, weten we even niet helemaal meer waar we ons bevinden noch waarvoor. Tommie en Koen doen de attractie nog eens over.
Op de grens tussen twee landen eten we een niet erg magische, lauwe pizza, terwijl een Afrikaans orkestje de spijsvertering bevordert.

Frontierland is het land van de cowboys. We gaan aan boord van een trein en merken te laat dat er geen machinist in de locomotief zit. Geen tijd om te prospecteren naar goud in de mijnschachten, de losgeslagen trein klettert door het landschap van Thunder Mountain en komt als bij mirakel na de helse rit weer in het vertrekstation aan. Het behekste huis Phantom Manor is dicht. Er hangt een bordje dat de 999 spoken met vakantie zijn. Naar een ander attractiepark hoogstwaarschijnlijk.

Ons rest nu nog Fantasyland, dat is voor de allerkleinsten, maar zonder enige schroom gaan we erop af. Ieder uur worden we hier jonger en joliger.
Eerst dobberen we in kleine schuitjes langs een vijfcontinenten poppenfestival en daarna gaat het in een ander scheepje door de lucht Peter Pan achterna.
Tussenin poseren Koen, Tommie en David nog even op een felrode feeëntroon.

.
Tijd voor de terugreis.
De zeven bussen van Lauwers wachten op de parking. We moeten in de bus nog meekijken naar de onvoorstelbare avonturen van de familie van de hond Beethoven en bij een tussenstop in Bergen menen we zowaar nog een land van het Disney continent te ontwaren. Het stadscentrum is verlicht en versierd, zoals een Disneyland er moet uitzien.
Of zou het misschien toch nog voor de komende kerstdagen zijn? ;-)